Festival

KINOLATINO 2025 WINNAARS

SLUITINGSCEREMONIE FESTIVAL KINOLATINO 2025

El Caminante is een bronzen sculptuur ontworpen door Frans Wuytack (90), een internationaal bekende Vlaamse kunstenaar en vredesactivist.

De slotceremonie van de 3e editie van het Kinolatino 2025 Festival werd gehouden in de grote zaal van de Palace bioscoop. In een loterij won een lid van het publiek twee retourtickets naar een bestemming van haar keuze in Latijns-Amerika, dankzij de medewerking van de luchtvaartmaatschappij Air Europa. De winnares kreeg een warm applaus en sprak emotioneel haar wens uit om naar Uruguay te reizen…

De winnaar werd willekeurig getrokken… met zijn voucher en in het gezelschap van Marie Manzah.

De resultaten van de speelfilm- en korte filmcompetities werden al snel bekendgemaakt door de jury.

PRIJZEN

We feliciteren de winnaars, bedanken hen voor hun deelname aan het festival en zien hen graag terug op volgende edities!

De jury reikte de prijzen uit in de vorm van een bronzen beeldje, El Caminante, gemaakt door de Belgische (maar geadopteerde Latijns-Amerikaanse) beeldhouwer Frans Wuytack*.

De speelfilmjury bestaat uit : Karima Saïdi, Xavier Solano en Fabio Wuytack.

De kortfilmjury bestaat uit : Mohamed Ouachen, Cecilia Kuska en Etienne Minoungou.

SPEELFILMS

De KINOLATINO 2025 Grote Prijs werd toegekend aan OASIS door Colectivo MAFI Felipe Morgado en Tamara Uribe – Chili.

De documentaire is een portret van het Chileense volk, dat zich bewust is van de dringende noodzaak om een grondwet te veranderen die is opgesteld ten tijde van Pinochet.

We hebben deze film gekozen omdat het het werk is van een collectief dat de grenzen van individuele kunst heeft overschreden om de kracht van gemeenschapswerk te laten zien.

De film is een indrukwekkend filmisch mozaïek.

De vaste camera is geen technisch hulpmiddel maar een narratieve kracht waarbij het kader de poort is naar een wereld in eeuwigdurende en onvoorspelbare verandering.

Felipe Morgado, mededirecteur van OASIS, ontvangt de Kinolatino 2025 Grote Prijs.

De KINOLATINO 2025 Juryprijs ging naar QUERIDO TRÓPICO van Ana Endara – Panama, Colombia

Het verhaal van twee vrouwen uit verschillende sociale klassen en generaties die, op een bepaald moment in hun leven, elkaars pad kruisen en samenwonen, waarbij hun geheimen een medeplichtigheid creëren die vervolgens verandert in empathie en intimiteit, getint met een rauw mysterie.

De Prijs voor Beste Coproductie 2025 ging naar LA PIEL EN PRIMAVERA van Yennifer Uribe Alzate – Colombia, Chili.

Deze film neemt ons mee in de wereld van een Latijns-Amerikaanse vrouw die het leven leidt van miljoenen alleenstaande Latijns-Amerikaanse vrouwen met kinderen in arbeiderswijken.

Een leven in de schaduw van de grote politieke of sociale discoursen, maar met een grote verbondenheid met de intieme natuurlijke kracht van elke persoon. Overleven is een daad van waardigheid.

KORTE FILMS

De Prijs voor de Beste Korte Film gaat naar OJALÁ PUDIERA DECIR LA VERDAD van Víctor Augusto Mendívil – Peru.

Het werk creëert een zeer sterke spanning rond de begrippen herinnering, waarheid en gerechtigheid: wie kan het verhaal vertellen, welke stemmen hebben legitimiteit, hoe worden verhalen opgebouwd in een multicultureel land als Peru, waar zelfs Spaans op verschillende manieren wordt gesproken, afhankelijk van afkomst?

Víctor Augusto werkt ook samen met het Argentijnse collectief Antes Muerto Cine, dat zich richt op het historisch geheugen.

In een heden dat wordt gekenmerkt door hyperconnectiviteit, sociale netwerken, kunstmatige intelligentie, nepnieuws en politieke leiders die zijn getransformeerd in reality-tv-personages, worden we opnieuw geconfronteerd met fundamentele twijfels over mensenrechten.

In een interview stelt de regisseur een belangrijke vraag: wie is de eigenaar van historische archieven, wanneer deze ook de intieme geschiedenis van onze eigen families bevatten?

Een Eervolle Vermelding werd toegekend aan HOY ES SIEMPRE TODAVIA van Martín Alvarez – Cuba.

Een diep menselijke film die ons confronteert met de stereotypen en vormen van invisibilisering waaronder ouderen lijden. Het herinnert ons aan de laatste jaren van de pandemie, toen de samenleving haar verantwoordelijkheid tegenover ouderen in twijfel begon te trekken – en zelfs opgaf.

Vanuit een subtiel, poëtisch en diep respectvol oogpunt biedt deze korte film ons ook een portret van het hedendaagse Cuba en nodigt hij ons uit om vanuit een ethisch oogpunt onze relatie met ouderen te heroverwegen.

De jury van de korte film: Mohamed Ouachen, Cecilia Kuska en Etienne Minoungou.

Met dank aan Illari Pérez voor haar optreden in de film LA ASISTENTE van Pierre Llanos – Peru.

De prestatie van Illari Pérez, de jonge hoofdrolspeelster, heeft ons overtuigd met de precisie van haar gebaren en haar expressieve terughoudendheid. Ze belichaamt met grote waarheid de dagelijkse spanning die haar personage ervaart – een spanning die ook veel vrouwen in de regio ervaren – en ze doet dat met een kracht en aanwezigheid die een diepe indruk op ons achterliet.

Een woord van de jury: We willen alle regisseurs van de korte films in deze selectie hartelijk bedanken. Ze hebben ons ontroerd, uitgedaagd en opnieuw de kracht van film als een instrument van herinnering, aanklacht en gevoeligheid bevestigd. Alle gepresenteerde werken waren zeer relevant voor het thema en van uitstekende cinematografische kwaliteit. Deze korte films herinneren ons eraan dat we over de grenzen heen gemeenschappelijke uitdagingen blijven delen: de verdediging van het geheugen, waardigheid, zorg en rechtvaardigheid. En dat cinema een krachtig instrument blijft om naar onszelf te kijken, om ons andere mogelijke werelden voor te stellen en vooral om onszelf in vraag te blijven stellen.

Brussel, zaterdag 19 april 2025

* FRANS WUYTACK ging in 1966 als jonge priester naar Venezuela om in een arme wijk van Caracas te werken. Als drijvende kracht achter het verzet tijdens de volks-, sociale en culturele opstand van 1989 (El Caracazo) werd hij het land uitgezet. Later leidde hij de Antwerpse havenstaking in België, zat hij gevangen onder het regime van Franco in Spanje en werd hij als priester verbannen uit de oorlogen in Irak en Bosnië. Zijn engagement wordt ook weerspiegeld in zijn kunstwerken: zijn sculpturen, tekeningen, toneelstukken en gedichten weerspiegelen de intensiteit van de strijd en een gedurfde visie op de toekomst. In deze werken zijn vooral mensenhanden, symbolen van vrijheid, altijd aanwezig.

De vertoning van de Cubaanse film FRESA Y CHOCOLATE als slotceremonie.
This site is registered on wpml.org as a development site. Switch to a production site key to remove this banner.